Bydzie to ło takim ci cyganiyniu. Wywczasy to i tyż roztoliczne sōm – jak to gǒdajōm – fale, cufale i… durchfale. Wiycie, my ze mojōm Elzōm ździebko po tym świycie potyrali (czym’ech sie już sam niyrōłz asiōł) i beztōż moga pedzieć, co mi to łostało, iże nǒjgorzij to sie prziznać za granicōm, iże sie jes Polǒkiym. Ja, niyftore to poradzōm ci tak nawyrǒbiać, iże gańba czowiekowi, co to jes nasz. Sōm ale tyż wicne fale. Jedna takǒ gyszichta żech sie razinku spōmniǒł terǒzki. Siedzymy sie tak ze mojōm babōm na takich wielgachnych stołkach we barze, we hotelu. To bōło jakiesik bez dwadzieścia lǒt lǒt tymu nazǒd, we Tunezyji, a dziedzina, miyjscowość takǒ gryfnǒ i fajnistǒ mianowała sie Al-Monastir kole srogigo portu Sousse. My sie tam ze mojōm Haźbiytkōm mało łodzywali, nale kole nǒs zicło ci sie take kamractwo, kiere dosik już wysłepało i terǒzki na przedbiyżki napoczli ci łōni łozprawiać co i fto takigo srogigo widziǒł abo zmachlowǒł. Łozprawiali, a ku tymu cyganiyli ci aże sie kurzyło. My sie tam niy wtykali, ino suchali, co tyż ci jesce wynokwiōm, co tyż jesce bydōm kminić. Łorǒz suchōm, jak napocznōł łozprawiać jedyn taki inżiniyr, kiery kiejsik robiōł u nǒs we werku, ale mie już blank niy poznǒł.
– Wiycie – gǒdǒ – dwa tydnie tymu byli my we Egipcie, we Aleksandriji i tak po lekuśku wlazowali my na szif, kiery nǒs miǒł sam do Sousse przikludzić. Łorǒz doszǒł ci dō nǒs jedyn karlus, chyciōł ci mie za graca, potyrpǒł śniōm, a na łostatku pedziǒł, co trefiymy sie wszyjske do kupy we tym porcie Sousse, i… fuknōł ci do morza.
– I co, i co? – niy szczimała jedna takǒ frela, blōndina.
– Nic, blank nic! – pado tyn istny. – Po prǒwdzie kcieli my ci go jesce retnōńć, ale kiej ino czympnōł do tyj wody, do tego Strzōdziymnego Morza, tela ino my go widzieli.
– Łobejrzicie sie, to sie cheba blank na śmiyrć utopiōł – napoczła jamrować ci ta modǒ blōndina.
I pewnikiym by sie cǒłkie towarzystwo rozlazło, i psinco miǒłby tyn inżiniyr ze tyj łozprǒwki, kiejby niy to, iże bōł ci jesce blank mōnter.
– No, toż kiej my prziszwimowali do tego portu Sousse – rzōńdzi tyn inżiniyr – mōmy ślazować na kraj we tym porcie, sam ze wody wylazuje tyn istny, co to we tyj Aleksandriji bōł ci prasknōł do tego morza.
– Jezderkusie, jezderkusie, jak to bōło mōjglich, jak to bōło możebne? – tropiōła sie ta blōndina.
– Ano, blank ajnfach – pado tyn wigyjc, tyn cygōn diosecki. – Wiycie, łōn sie bez cǒłkǒ drōga trzimǒł tego szifa i tak aże sam dopłynōł.
Skōńczōł, i gawcy sie po wszyjskich, eźli sie to wszyjskim zdało, eźli łōne te jejigo cygaństwo kupiyli.
I tu ci wy mie diosek wlǒz. Prziszǒłech ku niymu, łobyjmnōłech go serdycznie, wykusikowǒłech go we łoba lica i padōm ganc ze powǒgōm:
– Jezderkusie panoczku! Dobrze, iże my sie sam trefiyli. Na isto dobrze.Terǒzki yntlich mōm ci już świadka, iżech te cǒłkie morze pod szifym przepłynōł. Bo wiedzōm łōni, wszyjske inksze łochyntole, blank mi w to niy wiyrzōm.
Suchejcie, takigo rōmraju, larma, uciechy to bez pǒra lǒt niy przepōmna. Ku tymu jesce kǒżdy mi kciǒł ichnij whisky postawić; jedne skuli tego, coch utar fresa tymu cygōnowi, inksze juzaś, iżech taki cug miǒł, bōłech taki wartki, coby te cǒłkie cygōństwo ukǒzać. A nǒjbarzij ale zgańbiōnǒ bǒła babeczka łod tego istnego. Tǒż tyż, dǒwejcie pozōr na wywczasach kto wele wǒs sie zicnie, fto tak kole naszego stoła styrcy, …. a nojbarzij dǒwejcie pozōr co, i jak cyganicie, bo moge wǒs i waszǒ starǒ wyzdradzić.
Ojgyn z Pnioków
durchfal – biegunka;
na przedbiyżki – na wyścigi;
retnōńć – uratować;
czympnōńć – skoczyć, wskoczyć;
prziszwimować – przypłynąć;
Foto: Justyna Kloc