„Muzyka współczesna nieustannie eksploruje granice – nie tylko te dźwiękowe, ale także wizualne, fizyczne, metaforyczne. Odsłania też procesy ukryte w samym akcie tworzenia i odbioru sztuki. Płynność tożsamości, materii i relacji splotą się, by stworzyć muzykę nowej rzeczywistości.

Nina Fukuoka w swojej kompozycji inspiracje czerpie z filozofii Gilles’a Deleuze’a i Félixa Guattariego. Jej Body without Organs nawiązuje do koncepcji Ciała bez Organów, które jednak nie jest rozumiane jako ciało w sensie fizycznym, lecz bardziej uniezależnienie się od narzuconych struktur, organizacji i hierarchii. Elektronika i warstwa instrumentalna łączą się w utworze Fukuoki z tworzoną na żywo animacją Izumi Yoshidy, w której istotny element stanowi woda – pełna nieokreśloności, nieustannie zmieniająca swój kształt. Również w mist Mateusza Śmigasiewicza pojawia się obraz płynnej materii – mgły. Zjawisko to, rozumiane najprościej jako ograniczenie widzialności, pojmować można również metaforycznie:e jako ograniczone poznanie rzeczywistości. Co skrywa przed słuchaczami ta kompozycja i czy pozwoli zobaczyć to, co schowane? Equally real Sławomira Wojciechowskiego wprowadza jeszcze inny aspekt płynności – współdziałania i percepcji. Muzyka jest tu nie tylko zapisem, ale również wydarzeniem, które dzieje się tu i teraz, w przestrzeni między wykonawcą a słuchaczem. Jak zareaguje publiczność? Czy jej odbiór będzie zgodny czy rozbieżny? Proces twórczy, choć wydaje się samotnym aktem, zawsze uwikłany jest w sieć relacji.”

Julia Broniowska