Wiycie! Eźli łocucymy sie kole połednia, na gowie mōmy żelaźnŏ kapelka, taki możno żelaźny ring, we gymbie sucho… sucho choby kajsik na Zaharze, baba sie dō nŏś blank niy łozdywŏ… to znacy, iże Zilwestra mōmy zbyte, mōmy już blank tyn fajer za sia.
Nō, tōż cucymy sie, napoczynōmy myśleć… nō, nasz myślōnek napoczynŏ sie przeciskać bez te nasze „zwoje mōzgowe” we palicy, ftore niy wieda blank po jakymu, sōm ci tak stopierōńsko poskrōncane i łod tych zerpyntinōw, łod tego tańcowaniŏ myślōnek napoczynŏ sie przeciskać, zowzito… bo nasz myślōnek jes uwziynty nikiej tyn nasz prezidynt…
Przeciskŏ sie… a to przecamć boli… boli nŏs gowa…
Łod tyj bolyści, dolygłōści aże ci sie budzi wōntrōba, budzōm sie leberka… i tyż majōm uciycha, co już jes po Nowym Roku… beztōż tyż łozwŏlajōm ci sie po cŏłkim naszym łorganiźmie… aże ziobra chrympiōm i szkwyrczōm. Łod tego prasku cuci sie nōm żełōndek… Łuuu… tyn to ci wczorej pożōł…
Jŏ ci blank niy miarkuja po jakiymu łōni dŏwajōm tela do jŏdła na Zilwestra… Możno skuli tego, iże ku łostatkowi idzie „termin ważności”… dosłōwnie… bo miesiōnc idzie przeca przełōnaczyć… piska po tyj zajcie, piska po drugij zajcie… „piōntka, pałka, zapałka, dwa kije”… sie przełōnaczy, wynicuje, kōntman wszyjsko wećkŏ, prŏwda? Ale roka sie tak letko niy dŏ. I beztōż tyż razinku… skuli tego my we Zilwestra tela ćkōmy choby nŏjynte…
Po tyj uwŏdze yntlich nasz myślōnek, naszŏ „myśl” sie przecisła…styngła … pić… kce sie nōm słepać… Słepać nōm sie kce tyż niy blank łod tego tańcowaniŏ chocia… ja, ja… bo przi tańcowaniu czowiek sie szwicuje… tyn szwajs, tyn pot jes ci blank słōny… a po słōnym na isto kce sie słepać. I kciŏłby tyż czowiek wrzesknōńć: pić, pić! Ale lynzyk jesce… nynŏ… kulikiym… lynzyk jes jak tyn „kołek” nikej taki knyplik… to ale łod tego cŏłkigo winszowaniŏ we Zilwestra.
Nō, rzyknijcie mi wiela tyż razy idzie pedzieć: wszyjskigo nŏjlepszyjszego, wszyjskigo nŏjlepszyjszego, wszyjskigo nŏjlepszyjszego…
Łōńskigo roka trefiōłech dwiōch takich istnych, dwiuch takich fricōw… stŏli kole gardyrōby i jedyn pytŏ sie drugigo:
– Nō, i czego mi winszujesz?
– Wszyjskigo nŏjlepszyjszego! A ty mie?
– Jŏ ci tyż winszuja wszyjskigo nŏjlepszyjszego!
– Ale ty przecamć niy mogesz mi winszować wszyjskigo nŏjlepszyjszego…
– A po jakiymu?
– Bo to jŏ ci winszowŏłech wszyjskigo nŏjlepszyjszego…
– Nō, to co?
– Boch jŏ bōł piyrszy…
– Nō, to co?
– Anō, jakech jŏ ci winszowŏł wszyjskigo nŏjlepszyjszego, to już przeca niy ma nicego nŏjlepszyjszego, boch to jŏ ci już wywinszowŏł… wszyjskigo!
– Nō…
– Tōż czego ty mi winszujesz?
– Wszyjskigo dobrego!
– Grubelok i łoszkliwiec jedyn! Jŏ ci winszowŏł wszyjskigo nŏjlepszyjszego, a ty mi ino wszyjskigo dobrego…
Napoczli sie chatrusić i… terŏzki sie winszujōm gibkigo powrōtu do zdrowiŏ…
A ku mie przimykła jedna mamzela…
– Panoczku Ojgyn! Jŏ bych kciała wōm cosik powinszować…hmmm… niy wiym… pijyndzy wōm niy winszuja, bo je pewnikiym mŏcie. Słŏwy wōm niy winszuja, bo jōm tyż mŏcie. Zdrowiŏ wōm tyż niy winszuja, bo widza, co je mŏcie. Nō, to jŏ wōm, panie Ojgyn, winszuja, coby wŏs waszŏ baba nigdy niy zdrŏdzała…
– Ale… – gŏdōm jŏ – moja babeczka przeca mie niy zdrŏdzŏ…
– A eźli jŏ gŏdōm, iże wŏs, panie Ojgyn, zdrŏdzō? Jŏ ino wōm winszuja… coby wŏs… niy zdrŏdzała!
I wtynczŏs cucōm ci sie rynce… tyż targajōm jak sto dioskōw… coby sie w nŏs niy łocuciyło – wszyjsko boli. Łōne, te grace, bolōm łod tych wszyjskich zilwestrowych tōastōw. Czowiek wstŏwo, mŏ kielōnek nalōny, dziyrżi, rynka ciyrpnie a tyn… jakisik istny… gŏdŏ… gŏdŏ… nō tōż zdrowie… gŏdŏ. Abo za zdrōwie naszych babeczkōw… gŏdŏ… choby niy szło sie bez gŏdki szluknōńć. Bali mu sie niyskorzij cosik ze tōm gymbōm zrobiyło… wargi ci mu sie tak jakosik dziwocnie skurcyli… dalszij słepali my już bez gŏdaniŏ i siedzōncy… jak tyn jedyn, co to wy wiycie, a jŏ miarkuja… chlup! i… już!
A przi tyj przileżitości łobejzdrzelichmy sie gynał cŏłŏ gipsdeka i yntlich… poszkopiōłech… bo tam ci na wiyrchu byli tyż te zerpyntiny, usztafirowane wszyjsko… yntlich spomiarkowołech zgwōli czego na Wawelu sōm ci te wywołane „kasetony” ze tymi gowami… nō, coby tyn jakisik tam nasz krōl niy słepŏł sōm!
I wtynczŏs cuci ci sie cosik nŏjgorszyjszego… refleksjŏ… chytŏsz sie chopie za kabza… wszyjske pijōndze udane… na bilety na tyn maskynbal, na taksa na bal, na taksa ze tyj balangi… na drugŏ taksa ze tyj balangi… dlō mie… na taksa ze chałpy na bal po hymda i binder. Na taksa ze balu do chałpy… na ślōsŏrza… nō, na tego, co dorŏbiŏ kluce do dźwiyrzy…
Nō, i zatym cuci sie… ślyp… podwiyl co, ino jedyn ślyp…”spojōwka”, „tynczōwka”, „rogōwka”, „siatkōwka”… sztral, prōmiyń wlatuje do ślypia… boli… i łoroz tyn ślyp blank gupieje, bo niy wiyrzi włōśnym łoczōm… budzi sie drugi ślyp i… jezderkusie! Widza, je, mōm… styrcy… mineralwaser… cŏłkŏ flaszka…
I zarŏzki cŏłki nasz łorganizmus, nasz lajb sie festelnie raduje i… śpiywŏ… i jŏ sie tyż yntlich budza i… tyż śpiywōm… jak wczorej… La, la la la la la la… la la la la la la la…
Ojgyn z Pnioków
kapelka – tutaj: beret;
myślōnek – myśl;
zowzito – uparcie, zawzięcie;
ćkać – jeść bez umiaru;
szwicować sie – pocić się;
kulikym – kołkiem;