Jest nią palma, święcona w Niedzielę Palmową. O tym, jak sami możemy nasz stół ozdobić – Urszula Kopeć z Koła Gospodyń Wiejskich z Rajczy, którą spotkam w Muzeum „Górnośląski Park Etnograficzny w Chorzowie”.

Palemkę przygotowujemy w odpowiedni sposób. Na czubku musi być zawsze coś ostrego: jałowiec, lub ostrokrzew. Roślina, która ma kłująca, z kolcami, bo one symbolizują ciernie z korony Pana Jezusa. Potem dokładamy sobie gałązki roślin oleistych: tuje, cisy, świerk. I najbardziej znany – bukszpan! Ważne są też kocanki (bazie). Bazie, symboliczne rośliny u wierzchołka palmy, a potem ozdabiamy bibułowymi kwiatuszkami. I na przemian: zielone, bibuła…

W ten sposób skomponowana palma, ma wszystkie cechy tej tradycyjnej symbolicznej. Powinna być wykonana z roślin i ozdób, które potem można spalić po świętach, ponieważ popiołem z niej posypujemy głowy w trakcie Środy Popielcowej. Palma po Niedzieli Palmowej zabierana jest do naszych domów i pełni role takiej ochrony. A kiedyś wierzono, że jak się przyjdzie z kościoła i zje jedną kocankę, to będzie się zdrowym cały rok, bo to symbol zdrowia.

W trakcie burzy można było też spalić trochę tej palmy, kiedy zwierzęta z inwentarza chorowały, to się okadzało palmą – wierzono w jej uzdrawiające i ochronne właściwości.

A poza tym wszystkim: zielone gałązki i bibułowe kwiaty są naprawdę piękną ozdobą wielkanocnego stołu.