Czym geldujōm feryje…

21 czerwca 2016

Nŏjsrogszym wertym feryjōw, to je fal, iże czowiek mŏ feryje, mŏ laba łod… myślyniŏ, łod medikowaniŏ. Wtynczŏs zielaznŏ logika, cwek luzuje, szlichtuje swoji łoszkliwe kety, stare, festelnie utwŏlōne, ugrōntowane myśli uwŏlniajōm sie i nŏjbarzij bali i rozwŏżōne, racijōnalne myślōnki, kej ino znŏjdōm sie we krōtkich galotkach, ulygajōm słōnycznym mukōm, szrulōm i humōrōm.

 

Zabrane, moc pijynżne ludzie wykludzajōm sie kajsik na Bora-Bora, Karaiby lebo na Copacabana, a te chudobniyjsze samtukej nad nasz Bałtyk, do… Egiptu abo łostŏwajōm dōma, siedzōm we zegrōdkach, wandrujōm możno ino do panaziyntkowego Parku Ślōnskigo. Łōńske lata bōła i takŏ możebność, iże czowiek mōg naściubić betkōw, zabulić za szykownisty, pierōnym tōni ausflug kajsik we Ojropie i… nikaj niy wyjechać, łostać dōma abo kajsik na flugplacu bez pijyndzy, bez wywczasōw, bo skorzij zbankrōciōło jakiesik rajzybiōro. Wiycie! Jŏ ze mojōm Elzōm wandrowalichmy bez śtyrdziyści lŏt po cŏłkij Ojropie, bylichmy i na Kubie, i we Africe, ale nigdy by nōm niy prziszło do palicy tropić sie eźli bez cufal „Orbis”, „PTTK” lebo jakisik inkszy Sport Turist” zbankrōci. Ale to bōło już dŏwno i niyprŏwda, jesce za tyj łoszkliwyj „kōmuny”. Nō cōż: bez feryje gynał jak we tańcowaniu, procno ło samōdziylne medikowani, samōdziylne myślynie.

Bo bez lato, i my stŏwōmy sie ważnōm tajlōm tego tyjatru machōw, amulytōw, prziwykōw, cyrymōnijōw, „bachanaliōw” i przidŏwkōw, ftorych u nŏs corŏzki wiyncyj kajsik ze Karaibōw, Meksiku, Tybetu, Mōngoliji, Amazōniji lebo jakij Syberyji.

A mie sie sam spōmniała gyszichta, kerŏch kajsik wyczytŏł, ale kerŏ napisza sam jakby to bōło łō mie. Przitrefiyło mi sie to wszyjsko, jakech jesce bakŏł we werku. Bōłech ci już na isto festelnie usiotany, bōłech blank ab, a i leberka już ci tyj mojij „roboty” niy poradziyli szczimać. Uzdŏłech, co wezna sie jakisik urlałb ale wymiarkowŏłech coch wszyjsko – co mi sie przinŏleżało – już wykorzystŏł i blank do łostatka wybrŏłech. Ha, ha! Cosik mi sie zdŏ, iże bali mōm jesce jedyn dziyń (abo i dwa?) na ibrich u dyrechtora wybrany. Pomyślŏłech, co nŏjgibcij udŏ mi sie szefa zbałamōńcić, kej zbajstluja cosik takigo gupigo, iptowatego, iże łōn napocznie sie nadymnōm lutować i bydzie miŏł dlŏ mie smiyłowani. Nō, bo przeca jeżech usiotany jak sto dioskōw, przerobiōny i… napoczynŏ mi prać na dekel. Przeca to same życie…

Nastympnygo dnia prziszŏłech do roboty ździebko za wczas. Podziwŏłech sie tak naobkoło, badnōłech tu i tam i…

Mōm! Łodbiōłech łod dylinōw i we łoka mrziku pofurgnōłech nikej jaki ptŏk ku krōnlojchtrowi. Chyciōłech ci sie go sztram i wisza ci tak tam na wiyrchu blank przi gipsdece. Wlazuje rajn do izby mōj jedyn kamrat, kery siedziŏł zawdy kole mie we biōrze, wyprościōł sie, łozdziawiōł gymba, kej kuknōł na mie (chopie, mŏsz drzewnianny weźrok abo co?) …

– Trzim pychol! – szeptłōm ci ku niymu kōszpiracyjnie. – Rżna ci piźniōnygo gupieloka, bo kciŏłbych pŏrã frajnych dni erbnōńć. Markiyruja ci terŏzki fōncla, miarkujesz to? Jeżech byrnōm we krōnlojchtrze…

Pŏranŏście minutkōw niyskorzij wlazuje szef, mōj dyrechtōr. Już łod szweli, łod samygo proga bucy takim rubym sznapsbaritōnym i pytŏ sie mie, co jŏ tyż tam robia na wiyrchu pod samiuśkōm gipsdekōm.

– Jŏ… jŏ… pōnie dyrechtorze, jŏ je… fōncla, jŏ je gryfnŏ byrna! – zapisknōłech blank cichuśko z wiyrchu.

– Nō, cōżeś ty Ojgyn? Pofyrtało ci sie cosik we filipie! Weź sie lepszij pŏrã dni frajnego, niech ta twoja palica ździebko przijńdzie do sia, łoddychnij deczko w dōma przi twojij staryj, niech cie łōna wyflyjguje aże przijńdziesz do sia!

Wdziyńcznie sfurgnōłech z wiyrchu na dyliny i wartko napoczynōm sie pakōwać. Tela, co kōntym łoka widzã, iże mōj biōrowy kamrat tyż, ale jesce moc gibcij, napoczynŏ sie pakōwać, zbiyrŏ papiōry.

Dyrechtor ździebko znerwōwany pytŏ sie tego mojigo kamrata:

– A ty kaj giździe diosecki?

– Anō, jŏ tyż pyndaluja do dōm… niy byda sam przeca po ćmoku siedziŏł, prŏwda?

Ojgyn z Pnioków

 

nŏjsrogszym wertym – największą wartością;

szlichtować – tutaj: łagodzić;

muki – fantazje, kaprysy, humory;

szrule – dziwactwa;

naściybić – zaoszczędzić;

bakać we werku – pracować w hucie;

krōnlojchter – żyrandol;

wyprościć sie – zdziwić się

 

Foto: J&P Kloc